25 Ekim 1894 Sivas/Şarkışla doğumlu Veysel Şatıroğlu, lakabı Aşık Veysel aramızdan 21 Mart 1973 yılında ayrılmıştır.

Aşık Veysel, Türk Halk Ozanı’dır. Kendisini şiirleri ve türküleriyle anmaktayız. Severek dinlediğimiz türküleri ve okuduğumuz şiirleriyle hala kalbimizde.

Aşık Veysel şiirleri

UZUN İNCE BİR YOLDAYIM

Uzun ince bir yoldayım

Gidiyorum gündüz gece

Bilmiyorum ne haldeyim

Gidiyorum gündüz gece

 

Dünyaya geldiğim anda

Yürüdüm aynı zamanda

İki kapılı bir handa

Gidiyorum gündüz gece

 

Uykuda dahi yürüyom

Kalmaya sebeb arıyom

Gidenleri hep görüyom

Gidiyorum gündüz gece

Kırkdokuz yıl bu yollarda

Ovada dağda çöllerde

Düşmüşüm gurbet ellerde

Gidiyorum gündüz gece

 

Şaşar Veysel işbu hale

Gah ağlayan gahi güle

Yetişmek için menzile

Gidiyorum gündüz gece

AŞIK VEYSEL

 

AĞLAR VEYSEL ÇIKMAZ SESİ

Ah çektikçe erir gider

Yüreğimin yağı benim

Seni görsem durur gider

Dillerimin bağı benim

 

Gam leskesi saf saf oldu

Hep sözlerim boş laf oldu

Senin yolunda mahv oldu

Gençliğimin çağı benim

 

Ah belimi büken oldu

Gurbet bana diken oldu

Altı aydır mekan oldu

Dibi kırkkız dağı benim

 

Sensin derdine düştüğüm

Hayal oldu konuştuğum

Her gün yediğim içtiğim

İçerimde ağu benim

 

Ağlar VEYSEL çıkmaz sesi

Gine coştu gam deryası

Garip gönlümün yaylası

Güzel hüsnün bağı benim

AŞIK VEYSEL

 

BENİ HOR GÖRME KARDEŞİM

Beni hor görme kardeşim

Sen altındın ben tunç muyum

Aynı vardan var olmuşuz

Sen gümüşsün ben saç mıyım

 

Ne varise sende bende

Aynı varlık her bedende

Yarın mezara girende

Sen toksun da be aç mıyım

 

Kimi molla kimi derviş

Allah bize neler vermiş

Kimi arı çiçek dermiş

Sen balsın da ben cec miyim

 

Topraktandır cümle beden

Nefsini öldür ölmeden

Böyle emretmiş yaradan

Sen kalemsin ben uç muyum

 

Tabiata Veysel aşık

Topraktan olduk kardaşık

Aynı yolcuyuz yoldaşık

Sen yolcusun ben bac mıyım

AŞIK VEYSEL

 

GÜZELLİĞİN ON PARA ETMEZ

Güzelliğin on para etmez

Bu bendeki aşk olmasa

Eğlenecek yer bulaman

Gönlümdeki köşk olmasa

 

Tabirin sığmaz kaleme

Derdin dermandır yareme

İsmin yayılmaz aleme

Aşıklarda meşk olmasa

 

Kim okurdu kim yazardı

Bu düğümü kim çözerdi

Koyun kurt ile gezerdi

Fikir başka başka olmasa

 

Güzel yüzün görülmezdi

Bu aşk bende dirilmezdi

Güle kıymet verilmezdi

Aşık ve maşuk olmasa

 

Senden aldım bu feryadı

Bu imiş dünyanın tadı

Anılmazdı VEYSEL adı

O sana aşık olmasa

AŞIK VEYSEL

 

BİR HAYAL PEŞİNDE DOLANDIM DURDUM

Bir hayal peşinde dolandım durdum

Asla terk etmezem sanma unuttum

Sönmez ümidlerden beklerim yardım

Bu gün yarın dedim gönlüm avuttum

 

Gahi zengin oldum hülya yaşattım

Nerde güzel gördü isem laf attım

Sevda denizinde gönlüm aldattım

Arzularım suya düştü ne ettüm

 

Gahi fakir oldum hayli süründüm

Gahi mecnun oldum aba büründüm

Nerde güzel gördü isem yerindim

Ucu çıkmaz bir küçücük yol tuttum

 

Veysel bu sevdadan vazgeç dediler

Olup bitenleri yaz geç dediler

Sevdiğin kapıdan az geç dediler

Acı sözü sevdiğimden işittim

AŞIK VEYSEL

 

AŞKIN BENİ ELDEN ELE GEZDİRDİ

Aşkın beni elden ele gezdirdi

Çok dolandım bulamadım eşini

Beni candan usandırdı bezdirdi

Tuzlu imiş yiyemedim aşını

 

Benim ile gezdin beni arattın

Beraber oturup beraber yattın

Türlü türlü güllerinden koklattın

Aşık ettin güle bülbül kuşunu

 

Altmış iki yıldır seni ararım

Tükendi sabrım yoktur kararım

Dağa taşa kurda kuşa sorarım

Kimse bilmez hikmetini işini

 

Her millete birer yüzden göründün

Kendini sakladın sardın sarındın

Bu dünyayı sen yarattın girindin

Her nesnede gösterirsin nakşını

 

Görenlere açık körlere gizli

Kimine göründün oruç namazlı

Veysel’e göründün cilveli nazlı

Tutan bırakır mı senin peşini

AŞIK VEYSEL

 

ANLATAMAM DERDİMİ DERTSİZ İNSANA

Anlatamam derdimi dertsiz insana

Derd çekmeyen dert kıymetin bilemez

Derdim bana derman imiş bilmedim

Hiçbir zaman gül dikensiz olamaz

 

Gülü yetiştirir dikenli çalı

Arı her çiçekten yapıyor balı

Kişi sabır ile bulur kemali

Sabretmeyen maksudunu bulamaz

 

Ah çeker aşıklar ağlar zarınan

Yüce dağlar şöhret bulmuş karınan

Çağlar deli gönül ırmaklarınan

Ağlar ağlar göz yaşların silemez

 

Veysel günler geçti yaş altmış oldu

Döküldü yaprağım güllerim soldu

Gemi yükün aldı gam ilen doldu

Harekete kimse mani olamaz

AŞIK VEYSEL

 

ALDANMA CAHİLİN KURU LAFINA

Aldanma cahilin kuru lafına

Kültürsüz insanın kulu yalandır

Hükmetse dünyanın her tarafına

Arzusu hedefi yolu yalandır

 

Kar suyundan süzen çeşme göl olmaz

Gül dikende biter diken gül olmaz

Diz diz eden her sineğin bal’olmaz

Peteksiz arının balı yalandır

 

İnsan bir deryadır ilimle mahir

İlimsiz insanın şöhreti zahir

Cahilden iyilik beklenmez ahir

İşleği ameli hali yalandır

 

Cahil okur amma alim olamaz

Kamillik ilmini herkes bilemez

Veysel bu sözlerin halka yaramaz

Sonra sana derler deli yalandır

AŞIK VEYSEL

 

Diğer Aşık Veysel Şiirleri;

AĞLAYI AĞLAYI VARDIM PINARA

ALA GÖZLÜ BENLİ DİLBER

BENDEN SELAM SÖYLEN VEFASIZ YARE

BİR KÜÇÜK DÜNYAM VAR İÇİMDE BENİM

GÖNÜL SANA NASİHATIM

SEN BİR CEYLAN OLSAN

ÇIRPINIP İÇİNDE DÖNDÜĞÜM DENİZ

KARA TOPRAK

AŞIĞIM

AYRILIK ZOR

GÜZELLİĞİN ON PARA ETMEZ